Her gerçeklik kendisine bir düş, bir görüş gücü ve bir körlük yaratır.
Ve ne olursa olsun, kimse inkar edemez ruhunun saf ahmaklıklarını. Ama kimileri utanır buna. Kimileri de taşkınca kendi çirkinliklerine güler.
Birbirlerine acizce muhtaç zavallı insanoğlu. Yine tutunuyorlar birbirlerine düşmanca ve aynı zamanda kardeşçe. Üstelik birbirlerine karşı geliştirdikleri yarı anlaşılır ironik dil çok dikte edici ve yıldırtıcı.
Tabii ki ilk fırsatta kabuğuna çekilip yok edecekler güzellikleri yine onlar. Kör ve sert kabuklarıyla hayasızca zedeleyerek incelikleri... Ve bir dünya kuracaklar kendilerine yeniden. Altından kalkamayacakları yeni, yine dünya. Daha da savaşçıl, daha da yıkıcı. Çünkü inanabilecekleri herhangi bir güzellik hiç olmadı, olmayacak. Yalnızca put edinecekler kendilerine, bariz iyiliklere tutunmayı.
