mümkün mü unutmak

yorgun atlarla gelip

kıtaları aşıp göğsüme saçlarını kattığını

sen şimdi kendine ait sandığın bir mutluluğun pençesindesin

ben ise sana ait bir kederin kucağında. hırpalanayım

kırgın ve eksik olayım

bir çaresi yok artık

yaşamak bu kadar

yaşamak böyle artık