Kızıl bir gökyüzü, altında göçenler,
Yükte hafif, gönülde ağır dertler.
Hepsi bir umutla düştü yollara,
Sanki bulacaklar mutlu bir yarın sabaha.
Biri ayağını sürüyor, diğeri gülüyor,
Kim bilir hangi hayal gerçek kılıyor?
Her adımda bir iç çekiş, bir kahkaha,
Dünyanın keyfi mi çıkar bu göçle, Allah aşkına?
Eller uzanır, ama hep boş kalır,
Kıvrılan yollar, hiç düz olmaz, sapar.
Bir yer buldular mı derken, yollar biter,
Hayaller mi gerçek, yoksa dünya mı beter?
