İncecik ve yorgun bir evrende
Sarhoşluğum boyumu aşarken
Renkli dumanlar sahne alıyor
Yarı aydınlatılmış sokağımda
Kasım pencereden seyrederken beni
Laf atıp utandırıyor gülüşlerimi
Ne zaman heves etsem sana
Karanlıktan bir gürültü ayaklanıyor
Bir yumruk olup göğsümde bitiyor
Sevmek kolay bir eylemdi seni tanıyana dek
Ufacık bir ateş bir büyülü sözle yanmaya başlardı
Ve ben Godiva, en çok sevmeleri bilirdim
Yalnız, terk edilmiş, hissedilmemiş sevmeleri
Bir kardelene tek gecelik heves
Gardenyaya unutulmuş bir şiir
Floraya sonsuz sessizlik demektim
Üzerime dökülen şu hüzünlerin izi
Kelimelerimdeki bu yalnızlık kokusu
Küçük bir İskoç kasabasından bile hissedilir
Gönlümün sakarlığı hiç bitmez
Vurgunlarımın merhabası eksik olmaz bilirim
Godiva bir kör aşık daha yaratma
Yürüdüğün yolları çıkarma karşıma
Beni yar da etme şu genç kalabalıklara
Godiva bir söz daha söyle
Kapatma geceyi üstüme
Metruk heceler zorlarken bu bedeni
İyisi mi sen de yaktırırsın beni
Ne de olsa ikimiz de o kan kırmızısı şiirin yarattığı
En olmaz gökyüzünde kaybettik aklımızı
Mutlu sayacağım yine de kendimi
İnsan gibi dimdik duracağım Godiva
Ne zaman gelirsen aklıma
Ellerimi açıp bir güzelleme daha yazacağım adına
23.44
27.10.2021
