Çıtkırıldı kalem, geride kalmışlara örnek
İzler geçmişten kaldı acı dinmeyecek demek
Bu bir denek sonsuza dek kendi başına buyruk kalacak karanlıkta
Acı tek nefes, sahte gülüşler ve kutlama esansı kötü kokar
Ve doğum günü pastası üzerinde yirmi iki mum ağlar, geleceğe
Ve pasta bitti.
Geçmiş kartpostallarla işim bitti, sadece isteğim sen beri gel yeter.
Bu yaralar asla kapanmayacak ve izi kalacak
Her şeyini kaybettiğinde ağlamayacak geçen yıllar
Bunun bir pişmanlık olduğunu anlamayacak ruhlar
Depresif tavırlarına eşit mezar taşı, gelecek sonlar.
Bu savaş elbet bitecek bu sadece başlangıç
Işığı bulmaya çalışırken kaybedeceksin yolunu
Uzun bir koridorda yürürken anımsayacak sonunu
Hayat kolay değil küçükken yürüdüğün parkta simit-
satan emekli ikramiyesini bekleyen bağkur emeklisi gibi.
Sonra uzaklaşacaksın, yeni evinde köşede sığınacaksın
Boyasız duvarların etrafında aklına gelecek garip anlar
Tüm arkadaşların terk edecek birkaç telkinden sonra
Daha iyi bir yerdesin ama bir o kadar da huzursuz
Güç bulmaya çalışacaksın beden tek emel, bir kunduz
Seni sarıp sarmalayacak medet ummaya çalıştıklarından kuşkusuz
Bizlere prangayı vurdunuz, aklın o taraflardayken tabii memnunsunuz.
Ve hemen sonra ilkbahar gelecek, kuşların cıvıltısı ve yeni bir ev,
Yeniden göreceksin sonra diyeceksin evren olduğunu hissettim
Bu farklı dünyada tek farkının dinmesini bekleyecekti
Kendini kandırma seansı, yine aynı son
Binlerce fazla mısra yazardım ama sana âşığım.
Bir göz kırparsa çıldırırım.
Onu sahiplenmek istiyorum,
Sonunda iyi olacağını bildiğimi gece kanatlarımı açıp kelebek misali
Uçarsan bebeğim!
Beni göklere çıkar ve bir kartal gibi bırak ki.
Yalanlarına yalan sanır nedenini bilmeyişler
Ben kendimi bilmiyorum diye yalan söyleyişler
Ama ölene kadar aklımda
Aklımı al ya da arkanda bıraktığında.
