Bulutların hüzünlü melodisi yağıyor ruhuma,
Senin beni terk ettiğin o gün aklıma gelince.
Güneşi imrendirecek güzellikteki saç tellerini,
yüzüme hafifçe değdiriyor rüzgâr.
Sayısını bildiğim kirpiklerinin arasında
Nazikçe dolaşan rüzgâr olmak istiyorum, her an seninle.
Beyazın masumiyetine sığınan martılar,
Fısıldarken şarkılarını göğün yüzüne,
Ay ışığı yüzüne vurup papatyalar açtırıyor.
Rengini gökten alan gözlerin denizi seyredince,
Deniz hayâ ediyor maviliğinden.
Sen gülümseyince bulutlar yarışa giriyor güneşi örtmek için,
Biliyorlar ki senin gülüşün daha parlak; ruhumun en derinliklerini aydınlatan.
Yıllardır yağan ve gürleyen ruhumda,
Gökkuşağı açıyor gülüşünü görünce, uzun zamandır bu anı beklemişim gibi.
Bu yüzdendir seni gökyüzüm diye sevişim.
