“Sessizlik tanrısı çanı kırdı.”
Herkes yalan söyler doğruları söyleyerek.
İşittiğim değildi, gördüğümdü gerçek.
Bir gün pusuya düştümdü, dündü.
Söndü gözlerdeki ışık, çirkinleşti yüzü.
Çok gizli bir doğru gizliydi gecenin ayazında.
İğrenç samimiyetiyle bir sokak başında.
Neye uğradığımı bilmeden bir yumruk indi sırtıma.
Tedirgin gölgeler boylu boyunca.
Aynalar duruluğu bulandı.
Sevginiz zaten yalandı.
Yalnızlığımdan utanıyorum şimdi,
geçtim bütün değeri.
İnsanlar sıktı, rüzgar da serseri.
Yeni bir duyguya rastladım bu sabah epey yeni.
Kazık attın sen de bana kelimeler gibi.
