Ayrı gökyüzlerine bakıp, aynı hayalleri kurmaya çalışan insanların hazin sonu diye başlar bu hikâye.

İnsanlar, yani biz zavallı yaratıklar. Farklı düşünce ve hayalleri kurduğumuz insanlar ile bir ömür boyu mutlu bir şekilde yaşayacağımızı düşünerek boş boş hayallere kapılırız.

Daha sonralarda bu hayallerin gerçekleşmediği zaman geldiğinde ise, hüzünden başka bir şey kalmaz ellerimizde. Zihnimiz yanıp tutuşurken bu neden olmadı, neden derken bir yandan da aman be siktir et gitsin deriz. İşte tam bu zamanlarda yeni hayallere kapılmak yine başımıza dert açar.

Dünyada en güzel olan şey hayal etmektir, ama bu hayallerin gerçekleşmemesi insanı yıpratan en büyük şeydir. O yüzden hiç birimizin başaramayacağımız hayaller kurmamalıyız. Kesin kanı bu. Neyse ben bu yazıyı bu kadar kısa bitirim, çünkü uyku saatim geldi