Gökyüzü sinmiş sayfalarıma,

Birileri için; ellerini açıp tanrısına dualarını gönderdiği o ıssız meydan,

Bir diğeri için ise dileklerini ateşleyip savurduğu fenerin gözden kaybolduğu o nokta,

Onun gözyaşlarının mevsimidir sonbahar.

Canı ister sel olur götürür önüne geleni,

Canı ister usul usul konar pencerenin camına.

Hangi çölü, tanrının hala terk etmediğinin belirtisidir bu yağmurlar ?

Hangi canın feryadıdır bu kopan fırtınalar?

Hangi rüzgardır bu ,umutlarımı uzaklara savuran?

Bak, gökkuşağıdır şu tam karşıda beliren o rengarenk şey

Kimi kaldıramaz renklerini.

Kimi için koca bir aşkın simgesidir işte o açan.