iki şerit ortasında süzülen hayatımın

kirpiklerimin arasından akması.

damarlarıma nakış nakış işlenen yeis.

başının okşanmasına hasret bir köpeğin bakışları

esved gökyüzüne kaydığında

utancından solan açelyalar.

yüzlerindeki maskeyi taşımaktan yorulmuş insanlar.

gökyüzüne hasret uçurtmaların süzüldüğü ruhundan

kopan o keman teli

bir notaya dönüşüp

şarkımızı söylediğinde

hatırlayacak mısın papatya yapraklarının acısını?