Tepeden tırnağa acı benliğini
yorgan gibi çekiyor üzerine,
konuşmak yine yanılmak oluyor
hüzünler karışıyor en karanlık köşelerine
yürüyor, yürüyor, yürüyor
ışık düştü mü üzerine
en karanlık sokaklara, duvarlara, kaldırımlara
Ölüm sessizliğinde yaşayışı
bir ışık parçasıyla var olduğunu hissettiriyor
dünyanın bedbaht yüzünde
yürüdüğü en karanlık sokaklarda
kendini görüyor,
aydınlık gölgesini umut diye niteliyor
ve bir kez daha yaşam
yürürlüğe giriyor
bir gölge parçasından.
