İçimdeki boşluğu hiçbirşey dolduramaz
.İnsanlara baktıkça kendimi onları izleyen bir heykel gibi hissediyorum.
Heykelde bir kadın, içi örülü ağlarla dolu.
O ağları ören kendisi.
Dışarıdaki dünyayla arasında bir taş ve örülü ağlar var.
Hata yaptıkça batarmış insan.
Ya da kendini sakındığı ne varsa
Bir anda çekilebilirmiş o tarafa.
