Bir kadeh viskiyle soğutuyorum ruhumu
Islatmak için bu donuk gözyaşlarını
Kaybedilmiş bir savaşın yalnız neferleri
Tek kazananı hüsran olan bu gerçekliğin
Anıtlar dikilmeyecek hiç bir çağda adına
Ne kuluçkaların da kuşlar
Ne tüyleri ıslak rahimden yeni alınmış bir buzağı
Ve döküldüğü yer bariz hayat ırmağının
Tutkusuz aşklarıyla
Ve kan, kesilmese de dökülürmüş damardan
Daha yaşarken soğurmuş yüreğimiz.
