Sevda serüvenimizin miadı doldu.
O neşveli günler,
Bak ne de çabuk unutuldu.
Benim divane gönlüm,
Ervah-ı ezelden beridir sana vurgundu.
O nazlı yar!
İzi gönlüme baki kalacak bir yara oldu.
Seni görende tutuldu dilim.
Bir ömür sevdanın talibiydim
Amma ettiğin sözlerinin ağırlığında adeta ruhumun boynu vuruldu.
Günlerce kan ağladı içim.
Hep sordum kendime;
"Yarim bu acımasız hallere bürünür niçin?"
O riyakar yar!
Elemleriyle etti gönlümü dipsiz bir kuyu.
Bilinmezliğin ortasında bulunur mu ferahfezalık yolu?
Bir aciz canından mütevellit
Elinde avucunda hiçbir şeyi kalmayan bu biçare,
Aşkın harlı od'unda yanıp kavruldu.
Pervane misali sevdasında döne döne benliği kül oldu.
