Özledim bu beyazlığı. Özlediğim yegane şey gibi...
Yeniye olan telaşı aşamıyorum. İçimde yeni bir sayfa, yeni bir yol, yeni bir kişilik... Ne olursa olsun gidilecek çok yer var fakat yürüdüğün yolları sevmek nihayeti değiştirmez. İçimde koskoca bir ışıkla hissediyorum ki bazen uzatmak istesek de varış hep aynı yere çıkacak. O zaman diyorum, bu yorgunluğu üstlenmek bedene bir angaryadır. Bazı vücutları kalp yönetir. Uyruk aynı olsa da aynı dili konuşamayışımız bundan. Ben bu devrin somut nicel hesaplarından etimle, kemiğimle ayrıştım velakin dönüp dolaşıp yenildiğim bir cümle var zihnimde: ''Gidilecek tek yer, gidilecek son yer.''
