Herkesin bir lekesi var kıyafetinde
Kimininkisi yardan kimininkisi candan akıyor üstüne
Acıyla boyanmış bir sayfayı kim silebilir ki
evdeki izlerini, ağlayan seslerini
Kimse görmesin diye dolaba koyduğum ittiklerimi
Adını bile anmadığım sayfalardayım artık
Koymuyorum kendimi bile bir yere
Yine siliyorum yazdıklarımı, bağırıyorum ağladıklarımda
Kimse duymuyor sesimi
Çiçeğim kimse oluyor bazen
Bazen bağırdıklarım bile kimse oluyor, tanıyamıyorum
Eve gidince izleri görmüyorum, unutmuşum, alışmışım, görünmüyor
yaralarım, görünmüyorum artık, göremiyorum.
