Seçimlerin dışındasın. Kendine iyi gelmeyen ve iyileştirmeyen cümleler kuruyorsun kendi hakkında. İçin gidemeyeceğin kadar uzakta ama onu taşıyorsun da... Çelişkilerinle devam ediyorsun her gün hafızan seni durduruyor.
Korkun karar verişini sarsıyor ve her dönüşünde yazmanın seni bir sonuca götürmeyen o tiksindirici ritmiyle son buluyorsun. İçindeki umudun da seninle birlikte dönüyor kuytulara, çünkü sessizliğe alıştın. Belki eskiye göre daha yakınsın gerçeğe ama mutlu değilsin. Bir böceğin uçuşunda ve bir yaprağın düşüşünde bile korkutuyor dünya seni. Gerçekten gülmüyorsun. Kabul et hem içinde hem de dünyada aynı anda yaşayamazsın, seç birini!
