“Görünsün veya görünmesin başkaları iç ve dış alemimizi paylaşırlar. Kurtulmanın çaresi yoktur. Tam bir inzivada bile dağın ancak bir zerresi,denizin bir damlası olduğumu dehşetle hissediyorum. Kafama ve etime ölülerin mirası hakim,düşüncem ölülere ve dirilere borçlu. Hareket tarzım irademe rağmen tanımadığım veya hoşgördüğüm varlıkların tesiri altında.
(…) Benim meydana getirmediğim bir dille konuşmaya mecburum ve benden önce gelmiş olanlar haberim olmadan bana zevklerini,duygularını ve peşin hükümlerini kabul ettirmişlerdir. Bütün aldıklarımın bir bilançosunu yapsam benliğim boş bir şekil; içinde reel tek şey bulunmayan bir kelimeden ibaret kalıyor.”
-Giovanni Papini