bir boşluk açıldı kalbimde ve belki de tekrar doldurulsun diye
kim tarafından, bir önemi var mı şimdi
beklenti: sadece tinselliğime uzun vaadede sancılar çektiriyordu
ülkenin en erken uyanan mesleklilerinden önce, hemde tekrar uyumamak üzere ayaktaydım hâla
ölü bir türkçe ağzımda
yanıp hümanizma külleri oluşturan sigaralarla
böylece geceyi beklerdim artık, sevgilimi değil
intihar düşüncesini zamanla zamanıma sığdırdığım kadınlarla öldürdüm
yaşam sevinçleri ile
şimdi kaybettim herkesi de öldürülecek bir dimağım kaldı, oraya yerleşen düşüncelerle birlikte
saat öğleni geçti müezzinin uyandığından beri mideme scotch'tan başka bir şey değmedi
nereye kadar?
unutana kadar, beynim uyuşuncaya kadar,
içimdeki boşluk yok olana kadar, nefretim yatışana kadar, ölünceye kadar.
