Biz zavallı insanlar, bedenlerimiz güçlerini yitirdiklerinde kendimizi kapatarak bir sonraki açılmaya kadar bekleriz. Gücümüzü yitirdiğimizi de bize yalnızca göz kapaklarımız bildirir. Bütün hayatımızı onların istediği şekilde yürütüyoruz. Kitap okumak istemedikleri zaman birdenbire kitabı kapatıveriyoruz. Uzun yolda araba kullanırken bize mola vermemizi de onlar söyler.
Peki bu göz kapakları yalnızca yorulur mu? Zannetmiyorum. İnsanoğlunun en aciz özelliği olan özlem duygusuna da sahipler. Göz kapakları da özler. Ben bunu bugün keşfettim. Göz kapakları özledikleri zaman insanı karanlığa boğar. Karanlığa boğulmak kötü bir şey de değil. Biz insanoğulları abartmayı pek severiz. Güneş yok olsa yaşayamayız gibi aptal düşünceler.
Karanlık odaklanmamızı sağlar. Etraftaki bütün nesneleri yok sayarak yalnızca özlemi göz önüne koyduğuna şahit oldum siz de bilirsiniz. Özlemle başa çıkmanın yolunu da buldum aziz milletim ama burada bencil davranacağım kusuruma bakmayın. Saygılarımla
