çok üzgünüm
gerçeklik, gökyüzüne ait değil
ya da herhangi bir yüze.
benim için o siyah
gözlerine bile
var olmamış en parlak siyah.
ancak uzay kadar olabilen bi' karanlıkta
göz alan bir yıldız gibi.
ne garip
sen söyle tüm bunlar
nasıl gerçek olabilir?
nasıl inanır bir insan gördüklerine
üstelik senin gözün olsa bile
bu şiiri oku ve yırt at ama
gökyüzünde arama gerçekliği,
ait değil.
çıkmasın ağzından
söyleme o cümleleri!
İstanbul'un en ışıklı meydanında yukarı
bak
İstanbul, gerçek değil
sonsuz yeryüzü ve sonlu gökyüzü
acını bakışlarından ayır ve söyleme!
bana katma geçmişini ya da
geçmişine
beni
ah!
uyan artık sevgilim, yalvaramam
kabul et artık
gördüğün yıldızların
zaten bir kısmı ölü!
gördüğün yıldızlar
gerçek değil!
gelene kadar o siyah gözlerine
aynı siyaha teslim oldular bile
kim bilir belki acı dolu
o siyah
gözlerin
-tam da karanlığına dolarken bedenim-
üstelik de sen yaşarken
görünüp var olmayan
bir yıldız gibi yine siyah
ve yine
ölü.
gökyüzünde arama gerçekliği
gök-yüzün gerçek değil.
