gözlerin antik bir afgan kilimi
kaligram yazıtlar gibi musır
kuzey kutbunda yaz, ekvatorda kış mevsimi
vakt-i merhuna sabır
süveyda tarlalara ışık ekimi
kum saatini çatlatan kahır
kumruların suskunluğu kahverengi olurmuş
güz hüznü gibi
oysa gri ,olanca gri bu şehirde ufuk
uzaklarda bir hikaye vardır oysa
mekanik acıları yudumlayan gölgeler
hava soğuk
gözlerin varlığımı irdeler
buz şehrine sığınmış yavru bir kedidir umut
üşüyorum
gözlerini düşlüyorum
gözlerin istanbul oluyor birden
ben sumatra
/yahut irtiş /
/yahut gazze /
boğuk çığlıklar atarak harabelerden
selamlar yüklüyorum okyanuslara
beni unut
öfkeni unut
istanbulu unut.ma
fm
