şarkın yolunu aylarca sırtımda taşıdım.

elin uzanmasın diye sırtımı kendim kaşıdım.

yıllar sonra piştim sesim kesildi ama

soluğum gelene kadar urfayı dört dolandım.


ağlamam bitti sol gözümden yaş akıttım.

saçlarımı kökünden kes diye uzattım.

rabbin rahmetine kısmet olurum belki diye

belimi bu yaşta beyaz kuşakla donattım.


halkın şiirinden şer gibi kaçındım.

halkın kendisine şeytan dili yakıştırdım.

neşesi gâmına denk gelirse diye

sabahları heyecandan bülbül gibi şakırdım.


kemiklerim kırıldığında inşirah okuyamadım.

kanıma kanı dişime dişi cihânda bulamadım.

kaç yüzyılım tabutta geçti bilmem ama

ifritin kahırlı sesinden rabbime sığınamadım.