Temsilini yapmadığı bir şey yok neredeyse; bir isyan çeşidi, bir hüzün belirtisi, bir sevinç gösterisi, bir özlem duygusu, bir çaresizlik durumu, bir tahammül etme şekli, bir sessizlik işareti. Kendi küçük manası büyük bir şey. Dışarıdan bakan için müphem bir oluşum, içeriden bakan içinse keskin bir his, özgürlüğüne kavuşturulmuş bir mahkum.


Nisan yağmuru gibi bazen; canlanan anılarla, aynı mesafede ancak daha uzakta olan diğer yanını hatırlayınca, bir sözde, bir çiçekte ya da bir yemekte ansızın hatırlatır kendini. Bizi canlı kılan, emanet ettiğimiz ya da emanete sahip çıktığımız kalbimizin en büyük tetikçisi.


Hissedenlerin, hemhal olabilenlerin en cömert yanının meyvesi. Tamahkarların, değerbilmezlerin, ölmeyeceğini sanan ölümlülerin yenik düşme biçimi, zayıflık göstergesi, gardını indirme hâli.


Zihnimizin kıvrımlarını mesken tutup daimi oturma izni almış, unutmak istemediğimiz ama hatırlamamak istediğimiz "güzelliklerin" kendisini her hatırlattığı anda çevremizi saran kesif bir ruh haliyle beraber oluşan, arafta kalmış soruların gün yüzüne çıkıp bizi sıkıştırmasıyla son haddeye varan, her an hazır ve nazır olan damlalarımız.


Anlayabilen için bir mesaj, yaşam belirtisi. Yaşıyorum, hissediyorum, tepki veriyorum... Yüreğe düşüp dile düşmeyen, düşse de sese dönüşmeyen. Gözler ve yaşları dillerin şahidi, bir elçisi.


Bekleyende mi kaynağın derinliği daha fazla yoksa beklenende mi? Yusuf'ta mı yoksa Züleyha'da mı? Harekete geçmektense bir şey yapmayanda. Çünkü hem âna hem yapmadıklarına akar. Ama en az; çabalamaktan, fedakarlıktan imtina edenlerde olmalı. Arkasına sığınılan şey de çok tatlı bir söz olur hep: "Güzel sonlansın."

Oysa "lisan-ı hâl lisan-ı kâlden üstün" değil miydi? Ne güzel kandırıyoruz kendimizi.


Her geçen an gözlerinden sevgisi damlayan, yanımızda "damlalarını paylaşan" kişilerin sayısı azalıyor. Kıymet bilmek lazım, kıymetini bilmek!


"İçimde çok büyük bir ağlamak var. Bir ağacın altında oturarak hem kendime hem bütün insanlara hem börtü böceğe, kurda kuşa. Bin yıllık gözyaşıyla ağlamak istiyorum." Nazan Bekiroğlu


"Ölüler için üzülme Harry, yaşayanlar için üzül. Her şeyden önce de sevgisiz yaşayanlar için." Albus Dumbledore