anlatıcı yüzeye doğaüstü desenler çizerken
çiziklerin ve renklerin üstündeydim evet çıplak ayaklarla
yeniden yürüdüm üzerine bununla beraber sürdüm
kendimi desenlere
bedenimdeki graffitiye
aynada bakacağım biraz belki yedi kere
bazı teoriler ruha işlemeden bu kadar iyi anlaşılmaz
beni gerçekten anladım bu rövaşatada
rengimin beyazını açıyor ataklarla
fısıltılar kartların içinde unutmadığım sayılardı
anlatıcı kartları kardığında desteyi aldım
yediyüzyetmişyedi eş parçaya böldüm
ona gördüklerimi anlattım
parmaklarımdan akmaya devam eden koyu kırmızı
avcunun içinde saklı kalan üflenmiş kelimelere
denk geldi dikkat ederek gülümsedim
mumları yaktım çakıl taşlarını yere serdim
bağdaş kurup oturdum
karafı boğazlarken
falco jeannysiyle yakıyordu etrafı
dramatik betimlemeyi aldım kabul ettim
||.
çizgiler ayin için birleşti
yüzyetmişyedi gecenin negatiflerini çıkardım nevrotikler gibi
sıcaklığını bedenimin sol tarafına yerleştirdim
anladığı ağladığım şeylerden biraz da
sırtüstü uzandım göremediğimiz yıldızlara
böyle iyi
böyle kal dedi
mumlar eridi ayin bitti
avcunu açtı
rengârenk bir beden ölü durur muydu orada
Esra Dökmen
