En çok gülleri seviyorum dedim

Döşediler önüme gülden yollar

Hiçbirini beğenmedim dedim

Yolları serdikleri gibi topladılar

Geride bir gül bıraktılar

Koşup alayım dedim

Koşma düşersin dediler

Yürürüm o halde ben de

Yetişir miyim

Solmadan?

Yetiştim güle

Solmuştu biraz, dikenleri hariç

Sarıldım elimde kalan son güle

Battı her yerime, göğsüme

Kanadı göğsüm, elim

Gül boyandı en sevdiğim renge

Kan kırmızı

Oldu beyaz gül kırmızı

Gülü değil dikeni sevdim

Dikeni değil kanattığı ellerimi suçladım

Kırmızı seviyorum dedim

Kırmızı ol o halde

Kırmızı nasıl olunur ki?

Kırmızı sinirli dedim

Sinirlenme

Kırmızı güzel dedim

Güzel değilsin o halde

Kırmızı yapın beni dedim

Kanattılar

Kan kırmızı, gül kırmızı

Suç bende dedim

Ellerimi değil dikeni suçlamalıydım,

Dikeni değil gülü sevmeliydim,

Belki de ben hiç dememeliydim.