Göğümüm sınırı çizdiler göğsüme

Tellerine kırk gül astım

Birini sakladım kendime

Vurdukça kalbim, bir yaprak düştü dünyadan

Elime


Gül bahçesinde, bahçıvan hazır

Üslubunu giydiriyor üzerime dikenlerin

Hızır, hırkamdan başlıyor örmeye

Hayat ağzımdan


Sustukça kalbim, bir diken kattı dilime

Kollarımda, örgütlü bir yalnızlık çoğalıyor

Bülbülü uçuşundan, beni gülüşümden vurdular


Çiçek satıcılar kadar esmerim

Dağlara dağlanan yol dibi, sessiz


Gül yorgunluğudur bu, gül yalnızlığı değil.