Duydum ki

Çok kalp kırmışsın,

Şiirlere, türkülere kanmazmışsın,

Bana da kanma Gülendam.


Kırmızı basma entarin,

Uçuşuyor aklımın rüzgarında.

Nigar yüzlü sevdiğim,

Gülendam.


Seni bana getiren,

Kızıl bir karanfilin

Bir gece vakti

Ansızın çiçek açmasındandır.


Seni bana getiren,

Sokaklardaki devrimin

Ve vahşetin ağırlığını

İmanımız gibi yüreklerimizde

Taşımamızdandır Gülendam.


Ve ömür,

Uyduruk bir romanın

Yazarına sövüp

Garip şiirlerin

Anlamsızlığıyla yaşamak...


Ve gitmek,

Dudaklarındaki karanfil tadını

İlk ve son kez

Hissetmenin acısıyla.


Ve ölmek,

Sokaklarda yarım kalmış

Bir devrimi bırakmanın hüznüyle,

Seni bırakmak Gülendam...