Güller solmaya başlamış
Nemsiz soğuk bir rüzgar boynumda esiyor
Yağmur usulça saçlarımı okşarken
Sanırım bu günde gökyüzü ağlamış
Memleketin her bir ferdi kaldırımlarda
Sanki bir şeyler bekliyor
Bence kimse gideceği yeri bile bilmezken
Adımlar atıldıkça ağırlaşıyor
Gönüllerde bir olmuş hep birlikte ağlıyor
Önder bir hüzün sarmış aheste
Kaybolmuş güzel papatyalar da
Nizam koymuşlar adını kimse kalkmıyor
En güzel renkler edebi bir yol tutmuş
Direnen güzelliklerin arafta savaşı
Onlar yaşarken o güzel yanlızlığını
Düşünen her bir kafa bir şansta kaybolmuş
Sanırım siyah dünyadaki solmamış son gül benim
Düzeni sevmemiş, pekte haz etmemişim
Doğumum nasılda gerçekse aslında
Bende düzensizlik üzerine kurulmuş sağlam bir düzenim
