Gümüş gibi parlak bir çiçek,
Görse içimi, solup ölecek;
Kurtarmak için onu bundan,
Bu ruh, ne acılar çekecek.
Gümüş gibi parlak bir çiçek,
Bilmiyorum, buna ne diyecek?
Bu kuruntular beni,
Ölmekten beter edecek.
Duygularım, hep düzensiz seyredecek,
Zihnim her gün beni mahvedecek;
Ve nereye gitsem,
Bu düşünce beni hep takip edecek.
Gümüş gibi parlak bir çiçek,
İçimdeki fırtınayla kim baş edecek?
O, belki de, baharı yaşarken,
Bu ruh, defalarca ölümden dönecek...
