Sevilmemenin ağırlığında eziliyor birileri ve o birileri olurken bunca şey hissetmiyor artık acıyı kursağında. İçine çöküyor yavaş yavaş. Gözlerindeki güneş parıltısı yok olmus farkında bile degil. Belki de dalgınlığı her şeyin farkında olmasından.
Sevilmemenin ağırlığında küçülüyor birileri ve o birileri son nefesini veriyor yalnızlığın verandasinda.
