Zaman yavaşladı sanki. Bulutlar yavaşça süzülüyor, ağaçlar yavaşça sallıyor dallarını, yıldızlar yavaşça beliriyor gökyüzünde. Ne zaman çıksam bu balkona takılıp kalıyorum bu anlara. Her şey çok büyülü geliyor buradan bakınca dünyaya. Bu kapıyı açıp çıkınca fark ediyorum hayatin lanet akışını. Uyum sağlamakta güçlük çektiğim o iğrenç düzeni. Sabah kalkıyor işe gidiyor akşam eve geliyor kendimi asmamak için nedenler arıyorum. Sonra yine çıkıyorum bu balkona. Burada zaman yavaş akıyor, bu yavaşlık ümit veriyor insana.
