Bir pazartesi bilinmeyen bir geceye boğulur

Bir gelmeme binlerce gelmeye vurulur

Bir bekleyiş alır yolu gider benden

Çizgileri kaybolur aşkın

Gün'ah'ların en büyüğünden birini işlersin/çekersin

Ben yine affederim

Çünkü affetmeyi

Hiç yaşamamış bir çocuğu 

Doğururken öğrendim

Gün ağlar

Ve bir bekleyiş ertesi güne saklar 'ah'ını


Gelmeyeceksin ki sıralansın kelimeler

Sen bildiğini okuyacaksın ki

Ben anlaşılmamışlığın en anlaşılır halini

Yalnızlığın en kalabalık meydanlarında kutlayacağım

Bir köy yolunun en karanlık halini 

En aydınlık saatlerinde geçerken şimdi

Elde taşınan ekmek kadar fakir

Cepleri bomboş çocukluğunu ve geleceğini

Deliliğime astar olmuş gençliğini izleyeceğim 

Sen gün'ah'ların en büyüğünden birini işlerken/çekerken

Ben seni yine affedeceğim

Çünkü affetmeyi

Hiç yaşamamış bir çocuğu 

Doğururken öğrendim