İşte, yeni bir gün için açtım gözlerimi
Tavanla buluşuyor ilk bakışlarım
Aklımdan ilk geçen şeyi yakalayamıyorum
Oysa söz vermiştim kendime dün gece.
Vücudum kozadan çıkmış gibi yine
Her gün bir kelebek olup, uçuyorum
Bilmiyorum ne zaman son bulacak çırpınışlarım
Belki de bir daha kalkmamak için kalkmışımdır bugün.
Ay güneşi kovalarken geçiyor saatler
Gecenin sisi hüküm sürüyor hudutlara
Gün geceye dönerken gülümsüyorum
Bu karanlık daha iyi, daha rahatım şimdi.
İşte kapatıyorum gözlerimi, açılırken algılarım
Aklımdan geçenler delmek istiyor geceyi
Oysa yaşanan senaryo öncekine paralel
Aynı replik, aynı zaman, aynı mekan...
Gün son bulmaya yaklaşıyor şimdi.
Herkes sahneledi rolünü nasılsa.
İşte giriyorum yeniden sabahki kozama
Belki de bu sefer hiç çıkmamak koşuluyla.
