Şafak sökmek üzere. Defalarca lirik bir yanı olsun diye silip yazdığım ama bir türlü beğenemediğim cümleler var. Bir gün okursan benim yazdığımı anla diye itinayla seçiyorum kelimeleri ve seni hala seviyorum, çok çaresizim. Zehir gibi sigaramın tadı, odam soğuk, rutubetli. Yorganı küçük bir çocuk gibi ayak parmağımdan kafama kadar uzatıyorum çünkü üşüyorum, belki de korkuyorum gece sensizlik perileri gelip de korkutmasınlar beni diye. Sonra gökyüzüne bakıyorum, güneş çıkıyor gibi, diyorum ki yeter artık, adını anma bir daha, yokmuş gibi yaşa lakin öyle olamıyor; bir kuşun ötüşünde, bir çocuğun gülüşünde seni görüyorum ben, herkes sen gibi, istisnası olmaz mı bunun, sarışını da sen esmeri de. Kiminin gözü sen gibi, kiminin gülümsemesi... Tanrı bana yeniden göz kırpıyor, o da seni hala düşünüyor diyor ama Tanrı da yalan söylüyor gibi, ona bile inanmıyorum artık.
