Öğle vakti uyudum. Zamanımın büyük bir çoğunluğunu durarak geçiriyorum ve on iki saat boyunca geceleri sevmediğim bir işte çalışıyorum.
Sabah geldim. Öğle vakti uyudum. Akşama yakın uyandım. Gecede bekledim. İçimde donmuş, duran büyük seçimler var ve ben dahil bana ait her şey bekliyor. Sayıklamalarım taştığı için yazmaktan başka çarem yok gibi. Bütünlüğe kavuşan kelimelerim zarar veriyor bana her şeyden sorumluymuşum gibi hissediyorum. Müziğe, resimlere ve başkalarının hikayelerine olan merakım giderek yaşamdan beni uzaklaştırdı.
Geveze oldum. Bu gün kendime, her şeye bir yorum getirme hakkına sahip değilsin dedim.
Bu gün bir meslek öğrenme kararı aldım, hayal kurdum öğrendiğim bir ustalık belki beni şimdiki zamandan uzaklaştırabilirdi hevesim kaçtı tabii...
Yaşım geçiyor ve kendime ait bir başlangıcım yok
bir sürü başlamışlığım var ama hep mecburiyetten.
