Kanayan ruhumdan dökülen kanların
Buharı vuruyor suratıma
Günahlarımı hissediyorum
Göz yaşlarım karışıyor kanıma
Fedakar ruhumun emekleri tükeniyor
Buhar yükseliyor ve ateş daha da yaklaşıyor
Eriyor yüzümdeki maskeler
Bunların hangisi benim kaderim
Yarınlara umutla bakan birisi
Ne ara dünü düşünür oldu?
Tek tek soluyor bahçemdeki çicekler
Gözlerim ölümü izliyor usulca
Gördüklerim karşısında boğuluyor ruhum
Gönlümmüş beni yücelten yüzümse bir maske
Kurtuluşumdur belki ruhumun yanışı
Ve ölümü görüyor gözlerim son kez…
