Sonbaharın gözyaşlarına dalıp
Yüreğime saplanan okları saydım
Bizler çok mu yalnızız? Kapandım
Günaydın hazan yine dağıldım
Tutmaya çalışırım zamanı
ama kayıyor ellerimin arasından
İçimi sızlatan hüzünler var cebimde
Belirsiz çağlardan gelmiş gibi hem de
Sararmış yapraklar arasından görünüp
Sarar tüm benliğimi sebepsiz hüzünler
Alıp hazan mevsimine gömer bedenimi
Güneşe selam durup, kandırır birdenbire
Rüzgarları döndürür etrafımda hafif tozla
Bulutlar seremoniye hazırlanır
Kuşlar hüzünlü şarkılarını söyler
Ağaçlar saçlarını yolup ağıtlar yakar
Dağlar, dumanını tüterek
haber uçurur her yere
Her şeyini kaybetmiş bir anne olurum
Avcının vurduğu yaralı bir ceylan
Hüzünlü hayvanlar olurum
Hazanın benden haz aldığı zamanlar
Hazanın kurbanı olurum
Şeyhmus Damar
2020-11-27T22:07:56+03:00Teşekkürler efenim 🙏 Saklı kalmış duygularınızın çıkmasında belki akış etkili olmuştur :)
Sena Türkmen
2020-11-27T14:13:58+03:00Duygu olarak bana hitap etmese de akışı iyiydi ve içten bir şiirdi. Elinize sağlık.