'Yaşamak' yaşarken çok dikkatimi dağıtıyor.


O gün mutsuzsam mesela, tüm şirinliğiyle güzellikler sunuyor. Mutsuzluğumu bana unutturup duygumu yaşayamama sebep oluyor. Aklımı bulandırıyor, gülümserken kalbim üzüldüğümden daha çok acıyor.


Ya da aksi olsa

Her zerreye hayranlıkla baktığım günlerde. Hiç utanmadan bütün çirkinliklerini sunuyor. Omzumu dürtüyor, saçımı çekiyor.


Yaşamak, yaşamaya rağmen yaşamak.

İnsan bu denli dengesiz bir yoldaşla ne yürüdüğünden bir şey anlayabiliyor, ne de yolun kendisini kavrayabiliyor.