Ben gibi düşünebilseler keşke bazen...
Bir "Günaydın" lafına nasıl mutlu olduğumu,
Bazen de bir kırıntı tanesi kadar sevgiye
Ne kadar muhtaç olduğumu...
Keşke bilseler...
Bu çoğul bahsim bir dünya,
Bir millet ya da bir topluluk değil...
Üç beş kişi özünde onlar...
Keşke bilseler...
Bazı keşkeler aniden geliyor içimden...
Aniden, bir anda dökülüyor dilimden...
Bazen de bazı keşkelerime kızıyorum...
Özellikle senin hakkında olanlara...
Bazı keşkeler keşke hiç olmasa,
Özellikle senin hakkında olanlar...
Keşke o üç beş kişiden biri olmasan...
Beni dinleyeceğini bilsem,
Sıralardım sözleri ardı ardına,
Buradan karşı yakaya yol olur...
Yolun sonunu getirmeye de ne mecalim,
Ne de cesaretim var...
Belki de keşke hiç tanışmasaydık diyorumdur...
Yine bir belki aldatmacası...
Epey de güçsüzüm aslında değil mi...
Uğruna yazacak bir sen kalmışsın,
Belki biraz da sözlerin...
Ne kadar acınası degil mi...
Ama yine de acıma sen bana...
Gece saat senden sonra bir buçuk...
Issız ve anlamsız epey...
Bıkkın ve yalnız...
Sensiz ve epey yorgun…
