Çürümeye yüz tutmuş hislerle gelmek istemiyorum
Bir zamanlar birbirine olması gerektiğinden fazla yanaşmıştı hislerimiz
Çürümeye yüz tutmuş hislerle gidiyorum
Çabasızlığım eskimişliğimden dolayı
Her şeyi silmek isterken
Asıl notları başka sayfalara almış gibiyim
Kötü kitapların sonunu kendim uydurmuş gibiyim
Gitmem gerek
Ömrüm
Tek bir hatama bakacak olan ziyanlar ordusu
Kepaze olmuş bu İstanbul'la aram bir hayli bozuk
Her şey olması gerektiği gibi
Benim istemediğim gibi
Gelişin acı veriyordu her seferinde
Kızıyordum etraftakilere
Sana kızmak isterken
Biliyorum kimsenin suçu yok
Senin de benim de
Ne geçmişin bıraktığı izler ne de geleceğin korkusu
Bizimkisi sadece zamanın uyumsuzluğu
Bugün son kez baktım sana
Aldanmadan bu sefer
Önemli bir şey söylemeden
Artık bir hayal kırıklığı bile değilsin
Son kez baktım sana
Kepazeleşmiş İstanbul'a bakar gibi
Görme beni
Gitmem gerek
Bir yalnızlık
halihazırda bekliyor beni
Mutluluğa ramak kalmadı hiç
Ne zaman bir tenhaya düşsem buldu beni yalnızlık
Ne zaman yakınımda bir adım hissetsem
Korktum kafamı çevirmeye
Uzattım yolu başka bir semte kadar
Bir şehirde halihazırda bekliyor beni
Yalnızlık
Semtlerin kalabalığı ve kenar mahallelerin dikbaşlılığı kurtaramaz artık
Herkesin cebinde ayrı bir mahpus
Bilmiyorlar
Ne ecel ne de kim vurdu beni öldüremez artık
Bir tek yaşamak paklar beni
