Bu gün hareket ettim. Kımıldanışım uykudan ayrıydı, gözlerimdeki ışığı gördüm aynada. Kendime bir merdiven aldım ve düşünürken hiç imge kullanmadım.
Müzik de yoktu. Hiç okumadım. Bu gün çok konuştum; anladım ki akabiliyorum zamanda. Güldüm ve hüzünden uzaklaştım; anladım ki kendimi çok fazla dinliyormuşum hiç konuşmadan. Bu gün başka bir şey oldu dakikalarıma. Hiçbir şeyden sorumlu hissetmiyorum kendimi ama sorumluyum. Bu gün bu ikisinin farkını anladım. İnsan konuşmak zorunda olduğu zaman değil, sevdiği şeyleri konuştuğu zaman bütün sevgiyi gözlerine toplar. Bütün huzursuzluğumu yenmeye çalıştım bu gün.
