Çekti mızrabını
VURDU VURDU VURDU
Dört telli yazgısına
Jiletçe kesti
Sazın töresini
Pıhtı kanını derdi
Dost
“Düzen” dedi
Yandı:
“Ya Muhammet!”
Yaktı kazan altını
Yeşil yapraklı bir ağaç
Değil
Bozkır kaynattı
Çoğalttı sisi
Son dumanı
Cigarasının
Arada dur!
Arada
Allah!
Dedi
Aldı eline cümleleri
UMUT UMUT
<UMUT>
Peçesi hiç inmedi
Gövdesiyle
kara-yağız
Kaşları da yok idi
Parladı
Sırtını nehirler sıvazlardı
TER-TEMİZ
Gardaş öldü Dost,
Karında taş
Emdi etini
hayına
silah çeker gibi
Çattı çatal bakışları Siperdi
namlu ucunun değdiği
Göç yerdi kışları
Alı çözer
kara sürerdi
Çekti mızrabını,
ÖLDÜ
ÖLDÜ
ÖLDÜ
'Hiç yaşamamış kadar' gibi.
