Uzanırken öylece sahile 

Bakardım gökyüzündeki ben’e

Yansıması vururdu

Çocukluğumun içine


Bağırırdım sessizce

Susardım seslice

Ağlardım ilgisizce

Derinliklerimde bir yerde


Bir anason kokusu

Vurur kalbimde bir yere

Nasıl söylesem şimdi

Konuşamadığım çocukluğum 


Kimse bilmez nedir

Yalnız çocukluk denir

Oyuncaklarım sırdaşım 

Geriye kalan dünya yoldaşım