öldür beni
sevdikçe sev
kendimden kaçtıkça bakmak zorunda kaldığım bu tuz buz aynalara inat
sevdikçe sev beni
öldürdükçe öldür...
katlet damarlarımdaki akan kanı
sen hayat romanımın
arasında çiçek kurutulmuş en belirgin sayfası
bende yarım kalan seni o kadar görmesini istiyorum ki insanların
tam tersine korusun diye yalvarıyorken benden seni ulu tanrım
umarım bir gün duyarsın
şimdi saçlarını topla da git bu semtten
derime saplanıp da çıkmayan kokuna
ettiğim tüm küfürleri sıkıştır bavuluna
başka bir düzende seninle mutlu olma ihtimaline karşın
defol git!
hem benden
hem de giderken boynuma iliştirdiğin senden
sana ödünç verdiğim ruhumu
gerekmiyor mu geri vermen?
şimdi son gücümle söylüyorum kalben
inan güneş
artık gerekmiyor geri gelmen.
