Gece çökerken yüreklere
hüzün sarar yıldızları,
boşluk sarılacak olursa
hayata;
İşte orada direniş başlar,
kesilen ağaç diplerinden!
Gökyüzünü selamlayan her fidan toprak kokar!
Umut denir ona!
Hüzünle kapılıp gözyaşlarıyla avunaçlayacakken
Fısıldar Ahmed Arif
"Gün ola, devran döne, umut yetişe"
Sınanırken dünden kalma mısralara
Hatırlarız;
Edebiyat var
Şiir(i)-m var
Hatırlarız bir başka şâirin dediğini
Biliriz ki
"Güneşin her gün doğup battığı yerdir insan yüreği."
Belirsiz bir son keser şiirleri,
Beklenmedik bir dize
Ahmed abi farklı mısrada;
Şiir işitilmiş mısralarda, güneşi öpebilirim!
Güneşe selam olsun!
