Kıskanıyorum ben ağlarken gülmeni
Yalnızlık mı payıma düşen tek şey?.
Bırakma yanımda, götür özlemini.
Akreple yelkovanın aşkı,
Dünyanın dönmesi,
Bak işte her şey eskisi gibi...
Ama bir şeyler var ruhumu acıtan, Sancıtan...
Nefes almamı zorlaştıran, her an.
Hala aklımda gidişin, kapıyı çarpışın
Biliyorum bir manası yok;
Boğuluyorken açık denizde çırpınışın
Ama yok, ağlamıyorum artık yerli yersiz
Dünya sensiz, çok daha sessiz...
O an yüzün damlıyor yüzüme gökyüzünden
Ve haykırmak isterken,
Susuyorum, donup kalıyorım...
Sorularım, cevaplarım, hepsi kendi aleminde...
Ne dört yanlış bir doğru peşinde
Nede cevap doğru olma hevesinde
İşte böyle bir hal peyda oldu son günlerimde...
Fakat gökyüzünü kara bulutlar kaplasa dahi
Unutmayacağım asıl rengini, maviliğini...
Seni o mavilikte bulmuştum ilk kez.
Ve sırf seni aydınlatıyor diye sevmiştim güneşi
Güneşim olmuştun, doğmuştum pencereme...
