Kalbimin vitrinine anılarımızı dizdim
Her birini bir bir okşayıp sevdim
Bu şehrin her yerinde biz varız
Bu andayız, tek bir ateş olmuş yıldızlarız
Balıklar olmuş yüzüyoruz denizinde hatıraların.
Ruhumu cömertçe soyundum
Senin elinde yeniden doğdum
Annesinin eteğine yapışan bir yavru oldum
Sıkı sıkı hayatıma getirdiğin ışığa tutundum
Çocuğun oldum kollarında çiçek açtım
Kalbimde ulu bir çınar ağacısın
Gölgende uyuyorum, sıcaktan kaçıyorum
Salmışsın köklerini derine, sıkı sıkı sarmışsın kalbimi
Camdan kalbimi bir arada tutuyor ağ gibi
Yapraklarını döküyorsun, saklıyorum
Işıklar geliyor ulu çınar ağacının kovuğundan
Mucizelere müjdeci, haber getirmiş bahardan
Ah ne zamandı bu, ağlıyor biçare kalbim oturmuş
Çok uzakta kalmış bu nevmit gönlün soğukta titremeleri
Ağla kalbim, ağla. Aya küsmüşsün sen, bilmiyorsun
Aydan dert yandın, samimi hüzmelerinden bir bana mı yok?
Güneşin en sevdiği kıvılcımı olan sen öğrettin bu biçare kalbe
Ay gümüş bir aynadır, mavi atlaslara mekik dokutur
Halbuki güneştir, gök küreyi topaç gibi döndüren
Atlaslara ilmek ilmek maviyi dokuyan
Serap mı bu renkler? Nasıl da parlak, alıyor gözümü
Gençlik rüyamız bu, en güzel renkleri getiren peri
Bahar meltemini üflemiş, çiçekleri açtırmış
El ele vermişiz kelebek olup, dans ediyoruz kibar bir esintiyle cümbüş her yer
Bahar perisi,
You are the sunshine today!
Mısra Ergök
2023-03-09T17:03:36+03:00Bazı kafiyeleri beğenemesem de hiç kötü değildi. :) Ben kafiyesiz şiirleri daha estetik buluyorum. Şu an için bence gayet iyi. Daha da iyi olacak. 👏🏽
Meriç Koç
2023-03-09T17:02:32+03:00Hiç fena değildi, uzun, becerilmiş bir şiir ve ileride daha iyi olacak. :)