Bir ev kurmuş sanki ruhum, paramparça saçlarında.
Yüzün kalbinle bir, düşünce yerlere;
Toplaması için bir anne buluyorum kendime.
Parmakların ellerinle bir, düş yaratıyor sabahın beşinde bir gence.
Güneşin evladısın, yakamız asla birleşmeyecek
ben doğmuşken ayın göğsünden.
Rüzgâr arayacak bize bir aşk;
denizlere çarpacak, dağlarda yankılanacak...
Bize gezgin bir rüzgâr bile bir yuva bulamayacak.
Etrafında oluşacak birkaç öykü,
Onları dinleyerek büyüyeceksin.
Güneş baban sana ışıklar içinde ninniler söyleyecek,
onlarla uyuyacaksın.
Ben her gün bir parçası kaybolmuş ayın boşluklarında bekleyeceğim.
Dünyanın en iyi şairi bile bize bir kavuşma yazamayacak.
Evrenin kader yazarı bile bize bir mutluluk yaşatmayacak.
