Duruyorum

durduruyorum zamanı

silip atıyorum bütün bu koyu kahvelikleri

yahut kanatıyorum acımasızca


tuvale daha sert dokunuşlar bırakıyorum

siyah ile kirlenirken tüm renkler

bir tesiri varmışçasına beyazlar ekliyorum


kadının yüzüne keskin bir ifade bırakıyorum

gözlerinin arkasına biraz acı saklıyorum muhakkak

kadın gülümsüyor

gözlerindeki acıyı yoğunlaştırıyorum düşünmeden

merhametsizce siliyorum o muzip gülüşü


kadın şimdi ağlamaklı

şuan değil sırası ve zamanı

sus diyorum sakin ol

ele güne rezil etme bizi


gözündeki harelerden önünü göremiyor kadın

bir tutam mavi ekliyorum

bir deniz taşıyor gözlerinden


ağlayınca açılıyormuş mavilikler

kirlenen boyaların akıyormış meğer siyahı

ağla diyorum açılırsın

sert bir fırça ile sustuyorum sanatı